«ماه عسل» به صفحه حوادث روزنامه ها مانند هست. این برنامه سال هاست که قصه آدم ها را روایت می کند؛ آدم های شهری خیالی که نماینده ای از خود ما هستند. آنها هر شب ر
پشت دوربین های «ماه عسل» چه خبر است؟
عبارات مهم : برنامه
«ماه عسل» به صفحه حوادث روزنامه ها مانند هست. این برنامه سال هاست که قصه آدم ها را روایت می کند؛ آدم های شهری خیالی که نماینده ای از خود ما هستند. آنها هر شب روی صندلی روبه روی مجری می نشینند و قصه شروع می شود؛ قصه هایی واقعی که گاهی اینگونه عنوان می شود که بیش از حد غمگینند. با این حال سازندگان ماه عسل بر امید تاکید دارند و از این رو دکور معمولا در فضایی با رنگ های شاد طراحی می شود. «ماه عسل» در این سال ها کاملا از حاشیه ها و نقدها دور نبوده هست، با این حال چرخ تولید و پخش خاص برنامه افطار شبکه سه سال هاست که می چرخد و امسال دوازدهمین دوره را پشت سر می گذارد.
آنچه در ادامه می خوانید، گزارش ایسنا است از یکی از قسمت های «ماه عسل» دوازدهم که به تازگی هم روی آنتن رفته است:
«در عصر یکی از روزهای آخر اردیبهشت ماه، به لوکشین محل ضبط برنامه «ماه عسل» می رسیم که مشمول بر دو طبقه هست؛ در طبقه پایین، دکور برنامه «ماه عسل» ساخته شده است هست. آنجا تعدادی از عوامل برنامه را می بینیم که لباس سرمه ای با آرم ماه عسل به تن دارند. ما را به طبقه دوم که چند اتاق جهت گریم، پذیرایی از مهمانان، آرشیو لباس و … وجود دارد، راهنمایی می کنند. روی دیوار اتاق ها، تصویر های چند سری گذشته «ماه عسل» دیده می شود. بعد از دقایقی به طبقه پایین می آییم و دکور برنامه که به شکل سالن نمایش و نمای شهری از اوج طراحی شده، توجه ما را جلب می کند.
مانند تیم بارسلونا هستیم
در ادامه پیمان قانع، طراح دکور «ماه عسل» را می بینیم که بر روی یکی از مبل های سفید داخل دکور نشسته و از سال های زیادی که با این برنامه همکاری داشته است برایمان می گوید.
“«ماه عسل» از ابتدا این نام را نداشت بلکه با نام خاص برنامه رمضانی «جزر و مد» به روی آنتن می رفت. من از همان ابتدا با این برنامه همکاری داشتم. ابتدا آقای زاهدی تهیه کننده برنامه بود؛ سپس احسان علیخانی به عنوان تهیه کننده، برنامه را بر عهده گرفت.
طراح دکور برنامه «ماه عسل» ادامه می دهد: فرزند های این تیم با هم بزرگ شدند و از زمانی که ۲۴ یا ۲۵ ساله بودند تا امروز که ۳۷، ۳۸ ساله هستیم با هم همکاری داریم. در واقع تاحدی مانند تیم بارسلونا هستیم. خیلی وقت است که با همیم و هر کس کار خود را درست انجام می دهد.
پشت دوربین‌های «ماه عسل» چه خبر است؟
شطرنجی به شکل دکور «ماه عسل»
او راجع به طرح دکور برنامه امسال که انتقاداتی راجع به هماهنگ نبودن آن با با فضای ماه رمضان مطرح شده است بود، اظهار می کند: از همان روزهای اول فکر من این بود که آیا ماه رمضان باید تم غمگین یا مذهبی داشته باشد. به نظرم ماه رمضان یک مراسم خوش حالی و مناسبتی پر از خیر و برکت هست. من تا به امروز رنگ های مختلفی مانند صورتی، آبی و … را در دکور کار کرده ام که معمولا جایی در طراحی برنامه رمضانی ندارد. احسان علیخانی در همان سال ها گفت که می خواهیم قصه تعریف کنیم؛ بنابراین دکور باید شبیه سن تئاتر و جایی می شد که قصه را تعریف می کنیم. از آن سال (۱۳۸۸) پرده قرمزی طراحی شد که باز می شد، در واقع از سال ۸۸ دکور شبیه به صحنه تئاتر هست، چه در دکور صدفی، چه کهکشان و چه زمینی که می چرخید. بسیاری گفتند که دکور امسال ما شبیه پارسال است و زمینه آن به سال های قبل و ماه رمضان نمی خورد. درست است ما استعاره هایی که در دکورهای قبلی خود داشتیم را امسال نداریم و دو سالی است که تصمیم گرفتیم قصه مردم یک شهر را تعریف کنیم؛ شهری خیالی. بنابراین دکور ما مانند تالار بزرگ نمایش است که سقف شهر، تالار نمایش است و یکی از مردم شهر روی صندلی می نشیند و قصه خود را تعریف می کند.
قانع ادامه می دهد: بسیاری از مهمانان که در صحنه ما می نشینند باورشان نمی شود که دکوری که در قاب تلویزیون می بینند از نزدیک به این شکل هست. در واقع حسی که نسبت به دکور «ماه عسل» دارند رویایی است که من دوست دارم و تلاش کردم این رویا حفظ شود و جهت اینکه نیم نمره به قبل اضافه کنم، تلاش کردم. در واقع ایده دکور را من می دهم و با احسان علیخانی صحبت می کنیم و به نتیجه می رسیم. در نهایت چیزی می شود که در قاب تلویزیون می بینید. طراحی دکور مانند شطرنج بازی با خودمان هست. این کار بسیار سخت است ولی من چند سالی است که با خودم شطرنج بازی می کنم و هر دفعه باید بهتر از قبل باشم.
او راجع به انتقادهایی که به برنامه ماه عسل می شود، می گوید: اگر انتقادی به برنامه نباشد و همه راضی باشد به نظر می رسد که کارمان اشتباه است یا نمی فهمند که چه چیزی می گوییم. به نظرم خوب است که مردم راجع به «ماه عسل» نظر می دهند. لطیفه هایی هم راجع به ما می سازند به عنوان نمونه می گویند که امسال صندلی هایمان شبیه به سطل زباله است.
طراح دکور «ماه عسل» با اشاره به خاطرات خود در برنامه «ماه عسل» بیان می کند: در هر برنامه «ماه عسل» اتفاقی برایم می افتد؛ یا دستم، یا پایم می شکند. امسال هم دستم را بریده ام ولی شیرینی این برنامه این است که ۳۰ روز این تعداد جوان دور هم کار می کنند که در نهایت برنامه خوبی ساخته شود و مردم ببینند.
«ماه عسل» به صفحه حوادث روزنامه ها مانند هست. این برنامه سال هاست که قصه آدم ها را روایت می کند؛ آدم های شهری خیالی که نماینده ای از خود ما هستند. آنها هر شب ر
قصه مردم مانند صفحه حوادث روزنامه جالب است
او راجع به مهمانان برنامه «ماه عسل» ادامه می دهد: بسیاری از برنامه ها هنرمندانی را به برنامه دعوت می کنند ولی بعد از یک یا دو سال ایده ها تمام می شود و نمی دانند که چه کاری انجام دهند. نمونه این برنامه ها روی آنتن است ولی «ماه عسل» قصه افرادی را تعریف می کند که شاید در میان آن ها خوب و بد وجود داشته باشد ولی هر لحظه مانند صفحه حوادث یک روزنامه جالب است و سه یا چهار نفر از مهمانان ما در هر سالی که به برنامه می آیند به اندازه ای خوب هستند که قصه آن ها در خاطر مردم می ماند. شاید در این بین، بعضی از مهمانان بلد نباشند قصه خود را تعریف کنند. در واقع کار احسان علیخانی مانند یک نویسنده قصه است که باید در یک لحظه قصه را شروع کند و تا آخر برنامه آن را به اتمام برساند. اگر خوب بنویسد مردم از قصه خوششان می آید و اگر بد بنویسد قصه درنمی آید و دیگر نمی توان آن را کاری کرد و باید منتظر فردا شب شد.
قانع در آخر به طراح لباس برنامه اشاره می کند و می گوید: ما طراح لباس نداریم و یک نفر جهت ۳۰ شب، لباس های احسان علیخانی را طراحی کرده است.
گفت وگوی ما با پیمان قانع به آخر می رسد و حدود ۳۰ نفر از عوامل پشت صحنه را می بینیم که مشغول آماده سازی جهت شروع برنامه هستند.
مادر و پسری که بعد از سالها به هم رسیدند
مسعود رجبیان، مدیر تولید «ماه عسل» را می بینیم و او به تقاضای گفت وگوی ما پاسخ مثبت می دهد.
رجبیان راجع به همکاری با تیم برنامه «ماه عسل» اظهار می کند: از سال ۸۶ که برنامه «ماه عسل» شروع به فعالیت کرد، با این تیم همکاری می کنم و ۱۲ سال است که در این تیم حضور دارم.
او سپس از خاطره خوبی که در یکی از قسمت های «ماه عسل» در ذهنش نقش بسته، می گوید.
«یک خاطره خوبی که در ذهن من از برنامه «ماه عسل» باقی مانده راجع به دو مهمانی است که سال ۹۵ به این برنامه آمدند. مادر و پسری که بعد از سال ها به هم رسیده بودند و این یکی از عالی ترین لحظات زندگی من بود. زمانی که به آن روز و به آن برنامه فکر می کنم جزو خاطرات بسیار خوبم هست. خاطره بدی از «ماه عسل» ندارم و به نظرم برنامه «ماه عسل» سال به سال پخته تر می شود. سال ۸۶ حدود ۱۲ نفر بودیم ولی در حال حاضر نزدیک به ۱۲۰ یا ۱۳۰ نفر درگیر برنامه هستند. برنامه ای مانند «ماه عسل» ۱۲ سال است که روی آنتن است و مخاطب هم هر سال توقعش بالاتر می رود و این مساله طبیعی است و ما باید تلاش کنیم که به توقع مردم برسیم.
مدیر تولید «ماه عسل» راجع به تاثیر اینترنت بر این برنامه اظهار کرد: در چند سال اخیر اینترنت و اینستاگرام، تلگرام، شبکۀ اجتماعی فیس بوک و … گسترش یافته و شاید بسیاری از سوژه هایی که کار می کنیم مشابه آن ها در اینترنت بوده و مردم دیده اند. اگر سوژه خوبی هم در جایی پیش بیاید تا بعدازظهر همه آن را می فهمند، در نتیجه روی برنامه ما هم اثر می گذارد.
او راجع به مهمانان این برنامه می گوید: آبان و آذر سال پیش تیم سوژه یاب و اتاق فکر ما تشکیل شده است و بعضی آیتم ها و سوژه ها را قبل از عید ضبط کردیم. اکثر مهمانان ما از خارج از پایتخت کشور عزیزمان ایران می آیند که وظیفه داریم و باعث افتخار ماست که شرایطی را جهت آن ها فراهم کنیم که به آن ها خوش بگذرد. در واقع اسکان و هزینه رفت و آمد مهمانان برنامه با تهیه کننده است.
پس از آخر گفت وگویمان با مسعود رجبیان، ساعت حدود ۱۸:۲۰ دقیقه است که احسان علیخانی را می بینیم که همراه محمد پیوندی (سرپرست تیم سوژه یاب) جهت دیدن مهمانان می رود. در همین وقت یکی از مهمانان که حضورش سورپرایز برنامه «ماه عسل» است را به اتاق «وی آی پی» می برند و محمد پیوندی تاکید می کند که بیرون نیاید.
دقایقی قبل از شروع برنامه، احسان علیخانی با آرش ظلی پور (برنامه ریز) صحبت می کند و مجری «ماه عسل» جهت ورود به برنامه آماده می شود.
علیخانی پیش از قرار گرفتن برابر دوربین یک بار صحنه را با عوامل برنامه مرور می کند. سپس همگی صلوات می فرستند و اعلام می شود که سه دقیقه تا شروع برنامه باقی مانده است.
مجری ماه عسل در گوشه ای از استودیو که محل صحبت ابتدایی اوست، ایستاده و ساعت ۱۸:۵۰ دقیقه برنامه به روی آنتن می رود و اینگونه است که احسان علیخانی صحبت هایش را شروع می کند.
هفت دوربین در پشت صحنه واقع شده است است و عکاس از مجری ماه عسل حین صحبت کردن تصویر می گیرد. در همین لحظه صدای بال زدن کبوتری که به استودیو وارد شده، توجه عوامل را جلب و آنها را جهت لحظاتی دلواپس می کند.
صحبت های احسان علیخانی که تمام می شود، آیتمی از پشت صحنه برنامه روز گذشته را پخش می کنند. سپس گریمور به داخل استودیو می آید و مجری را جهت چندثانیه گریم می کند.
سه نفر از مهمانان وارد استودیو برنامه شده است اند و علیخانی و پیوندی در حال صحبت با آن ها هستند. یک دختر کوچک که جزو مهمانان هست، باید دقایقی بعد از شروع برنامه به استودیو وارد شود ولی گفتند که خجالت می کشد نامش را بگوید. آرش ظلی پور تلاش می کند با او صحبت کند و در نهایت می گوید آرمیتا هستم و هشت سال دارم.
با شمارش یک، دو، سه … چهار، برنامه مجددا ساعت ۱۹:۱۰ دقیقه روی آنتن می رود و تیتراژ ابتدایی «ماه عسل» با صدای بهنام بانی پخش می شود.
مهمانان برنامه که یک زوج نسبتا جوان هستند، برابر احسان علیخانی نشسته اند و قصه خود را که راجع به اعتیاد مرد خانواده هست، تعریف می کنند و بعد از دقایقی دختر کوچک آن ها به نام آرمیتا وارد برنامه می شود.
پشت دوربین‌های «ماه عسل» چه خبر است؟
زندگی در کنار قصه مردم جهت من خاطره است
در حین پخش برنامه محمد پیوندی، سرپرست تیم سوژه یاب «ماه عسل» را می بینیم که روی پله ها نشسته هست. به قصد گفت وگو با او به طبقه اوج می رویم.
پیوندی راجع به گزینش سوژه های هر سال «ماه عسل» می گوید: هر سال که برنامه «ماه عسل» تمام می شود، بعد از عید فطر به قصه هایی که تیم ما با آن ها مواجه می شود جدی فکر می کنیم که آیا توانایی طرح در «ماه عسل» را دارد یا نه. همچنین کارگروه هایی داریم و افراد متخصصی هستند که از ما آشنایی دارند و سوژه هایی را پیشنهاد می دهند و ما آن ها را بررسی می کنیم. همچنین اطراف خود را دقیق نگاه می کنیم تا ببینیم قصه هایی هستند که بتوانند روی صندلی «ماه عسل» بنشینند. مردم هم در این سال ها «ماه عسل» را خوب شناختند و قصه های خوبی را به ما معرفی می کنند. در این سال ها جهت اینکه دقیق تر باشیم به جاهایی سر می زنیم که حس می کنیم از دلشان قصه بیرون می آید. ارگان ها، نهادهای اجتماعی متفاوت آمارهای اجتماعی هم به ما می دهند و حتی بسیاری زنگ می زنند که این قصه در جایی از کشور در حال رخ دادن است و فکر می کنیم که به دردتان می خورد.
او با اشاره به همکاری خود با برنامه «ماه عسل» خاطرنشان می کند: من از تولد این برنامه یعنی سال ۸۶ که با عنوان «ماه عسل» متولد شد، با آن همکاری می کنم. ابتدا گروه کوچکی بودیم که کنارش بزرگ شدیم و بزرگ شدن خود را در کنار «ماه عسل» حس کردیم. تمام لحظات در این برنامه دغدغه داشتیم که چه اتفاقی می افتد. جهت یک اتفاق چند دقیقه ای که مردم در قاب تلویزیون تماشا می کنند از ماه های قبل کار را شروع می کنیم. در این لحظه ها عوامل برنامه استرس دارند تا اتفاقات به عالی ترین شکل رخ دهد. کل «ماه عسل»، اسم آن و زندگی در کنار قصه مردم جهت من خاطره است.
پیوندی راجع به مستندهایی که در این برنامه ساخته می شوند، می گوید: مستندهای ما از لحاظ حرفه ای پخته شده است و شکل بهتری دارد و تلاش می شود در مستندها جاهایی از قصه را بگوییم که در برنامه نیاز به تصویر آن وجود دارد. مخاطب غیر از قصه ای که جلوی احسان علیخانی روایت می شود، تصویرش را هم باید ببیند. در واقع تلاش می شود جاهایی که روایی نیست در مستند به تصویر کشیده شود. تیم مستند ما که کارگردانی آن بر عهده حامد میرفتاحی است کنار کشف سوژه از هفت، هشت ماه پیش کار خود را شروع کرده و پنج دقیقه مستندی که شما می بینید در روزهای متفاوت فیلمبرداری شده است است.
ما به اصل صداقت اعتقاد داریم
او ادامه می دهد: ما به اصل صداقت اعتقاد داریم و تلاش می کنیم اگر مهمان دلش نمی خواهد راجع به مساله ای صحبت کند حرف نزند ولی تلاش می کنیم که قصه را طوری تعریف کنیم که مبنای صداقت ما با مخاطب بهم نخورد. ما یک سینمای روایتگر تلویزیون هستیم که سکانس ها را گزینش و کارگردانی می کنیم و پرداخت و نوع روایت قصه با ماست و در اصل قصه دست نمی بریم.
سرپرست تیم سوژه یاب «ماه عسل» راجع به تیتراژهای این برنامه اظهار می کند: احسان علیخانی و برنامه «ماه عسل» تیتراژهایی را متولد کردند که با گذشت این سال ها جهت مردم خاطره انگیز هست. احسان علیخانی در گزینش ترانه و خواننده جهت تیتراژ وسواس دارد و بسیاری از دوستان ما که خوانندگان به نامی هم هستند دوست دارند که جهت «ماه عسل» بخوانند. به هر حال ما یک نقطه گذاری در ساخت تیتراژ در تلویزیون و در ذهن مخاطب انجام دادیم بنابراین مراقب هستیم که عالی ترین اتفاق ها بیفتد؛ البته در حوزه موسیقی و کارهای هنری ذائقه ها تفاوت دارد و جهت اینکه ذائقه همه را جذب کنیم کار مشکل است ولی تلاش می کنیم که همه این ها را در نظر بگیریم. من فکر می کنم علیخانی در این سال ها تیتراژهای خوب را معرفی کرده و یک سبک در ساخت تیتراژ تلویزیون آورده است.
او ادامه می دهد: اگر «ماه عسل» جهت سال های آینده به روی آنتن برود، رسالت آن این است که اثرگذاری در حوزه های متفاوت اجتماعی داشته باشد و اینکه حال مردم خوب شود. حالا باید دید که حال مردم در هر سال چگونه خوب می شود.
«ماه عسل» به صفحه حوادث روزنامه ها مانند هست. این برنامه سال هاست که قصه آدم ها را روایت می کند؛ آدم های شهری خیالی که نماینده ای از خود ما هستند. آنها هر شب ر
فضای مجازی در این سال ها به ما کمک زیادی کرده است
پیوندی راجع به انتقادات و لطیفه هایی که در اینترنت جهت برنامه ساخته می شود، اظهار می کند: به نظرم بسیار خوب است که نظرات متفاوت را در اینستاگرام، تلگرام، شبکۀ اجتماعی فیس بوک و … می شنویم و نسبت به سال های اول نظرات بیشتری را دریافت می کنیم. تلاش می کنیم ایرادمان را درست کنیم. گاهی همان لطیفه ها در طنز خود نقاط و انتقال های خوبی دارد که به ما کمک می کند. به نظرم شنیدن این لطیفه ها و نگاه طنز مردم ایرادی ندارد و ما هم به آن ها می خندیم. حتی اینترنت در این سال ها به ما کمک زیادی کرده و این بستر اجتماعی فراهم شده است که حواس خود را جمع تر کنیم و ببینیم که چقدر مخاطب ما دقیق است و ما را رصد می کند؛ بنابراین ما هم باید دقیق باشیم و با وسواس بیشتری عمل کنیم.
او ادامه می دهد: لحظه هایی که به مردم سلام می کنیم باید از آن استفاده کنیم جهت اینکه اثرگذاری درست داشته باشیم. گاهی اثرگذاری حال ما را دگرگون می کند و گاهی آن لحظه هایی که در «ماه عسل» پدید آمده خوب بوده هست. در این سال ها لحظات بی نظیری داشتیم که در این میان فردی که قصه می گفته اشکی هم ریخته هست. در واقع فردی نیست که نقطه تأثیرگذار در زندگی اش اتفاق بیفتد و حالش عوض نشود. ما در برنامه خود طوری عمل کردیم که افرادی با قصه های خوب که حالشان بهتر شده است نیز حضور داشته باشند و فضای برنامه را متعادل کنند. ما به این تأثر هم نیاز داریم و به دنبال اثرگذاری هستیم. اثرگذاری یا با اتفاقات مفرح شکل می گیرد یا متأثرکننده.
حرف هایم را روی آنتن می زنم
پس از آخر گفت وگویمان با محمد پیوندی به طبقه پایین می آییم و سپس آگهی بازرگانی به مدت پنج دقیقه پخش می شود. عوامل برنامه به سرعت یک مبل دیگر را به داخل دکور می برند تا مهمان بعدی که خانمی جوان به نام فاطمه است به جمع مهمانان اضافه شود و ساعت ۲۰:۰۵ دقیقه برنامه مجددا روی آنتن می رود و آیتمی راجع به قصه فاطمه پخش می شود که مهمانان از طریق دو نمایشگر داخل دکور آن را تماشا می کنند.
فاطمه قصه خود را رو به دوربین ها تعریف می کند و می گوید که ۱۰ سال پدر نداشته چون اعتیاد داشته است و پدر فاطمه که پشت صحنه برنامه نشسته هست، بی صدا اشک می ریزد.
سرانجام صدای تیتراژ نهایی برنامه شنیده می شود و علیخانی رو به مخاطبانش می گوید، ماهتان عسل، تا فردا. سپس در حالی که هنوز دوربین ها روشن هست، رو به فاطمه عنوان می کند و می گوید، شاید ادامه قصه شما.
پس از آخر برنامه «ماه عسل»، احسان علیخانی و مهمانان همچنان نشسته اند و باهم صحبت می کنند. دو مهمان زن همدیگر را در آغوش می کشند و فرزندان فاطمه و پدر هم به جمع اضافه می شوند.
دقایقی بعد از آخر پخش، سراغ احسان علیخانی می رویم و با اینکه از قبل جواب را می دانیم از او تقاضای گفت وگویی کوتاه می کنیم. طبق آینده نگری مان علیخانی ضمن خوش آمدگویی و تقدیر از حضور ما، از مصاحبه خودداری می کند و می گوید که چندسال است مصاحبه انجام نمی دهد و عادت دارد حرف هایش را روی آنتن بزند.
لحظه ی پخش اذان مغرب هست. جهت همه حاضران و عوامل، افطاری تدارک دیده شده است هست. محمد پیوندی همچنان در حال گفت وگو با مهمانان در پشت صحنه است.
ساعت از ۲۱ گذشته که استودیوی «ماه عسل» را با یکی از قصه هایش ترک می کنیم.
پشت دوربین‌های «ماه عسل» چه خبر است؟
واژه های کلیدی: برنامه | برنامه | علیخانی | احسان علیخانی | اخبار فرهنگی و هنری
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
